Im większy priorytet nadajemy funkcjonalności i wydajności, tym więcej bogactwa tracimy.

W epoce przepełnionej materialnym bogactwem

Projektant produktów o międzynarodowej renomie Naoto Fukasawa, od 2002 r. członek rady doradczej MUJI, miał swój udział przy tworzeniu wielu produktów i różnorodnych projektów.
Fukasawa jest znany z projektów, które integrują wystarczającą funkcjonalność z absolutnie minimalistyczną formą.

Zwraca on uwagę nie tyko na relację pomiędzy zachowaniem a przedmiotem ale także na przestrzeń w której ta relacja jest nawiązywana.

To właśnie w trakcie tego procesu rodzą się jego produkty, z prostym i minimalistycznym tatazumai (formą przedmiotu).

Jak Fukasawa rozumie koncepcję Compact Life przedstawioną przez MUJI? „Koncepcja marki MUJI została utworzona w czasach, gdy japońska ekonomia gwałtownie rosła, a ludzie cieszyli się bogactwem materialnym. Tak więc w oryginalnej koncepcji znajdował się bardzo silny element zaspokojenia codziennych potrzeb. Była to postawa uformowana z powodu przesycenia bogactwem materialnym i w tym znaczeniu [koncepcja Compact Life] pokazuje powrót do korzeni. Jednocześnie sądzę, że koncepcja ta trafnie ujmuje kierunek, w którym zmierza dzisiejsze społeczeństwo”.

Meble jako ściany, funkcjonalność jako rozszerzenie ciała

Środowisko, w którym żyjemy stopniowo ulegało zmianie - domy i sprzęty gospodarstwa domowego ewoluowały i rozwinęła się technologia informatyczna. Fukasawa ocenia te zmiany w kategoriach „ścian i ciał”. Mówi, że większość narzędzi, których bez zastanowienia używamy w codziennym życiu, z reguły ewoluuje w rozszerzenie naszych ścian lub naszych ciał.

Objaśnia: „Najlepszym przykładem tego jest telewizja. Stare telewizory były kineskopowe i przez to zajmowały bardzo dużo miejsca. Potem ewoluowały do wyświetlaczy ciekłokrystalicznych z bardzo cienkimi ekranami i teraz telewizory mogą być wbudowywane w ściany bądź na nich wieszane.
Z drugiej strony, możemy również oglądać filmy na smartfonach i tabletach wielkości dłoni.To drugie jest przykładem przedmiotów, które ewoluowały w rozszerzenie naszego ciała”.

Gdy spojrzymy na naszą dzisiejszą przestrzeń życiową z tej perspektywy, zadziwiające jest, jak wiele przedmiotów odpowiada temu opisowi — klimatyzacja i oprawy oświetleniowe wbudowane w sufity, sprzęty kuchenne w szafkach ściennych.

„Stopniowo zmierzamy w kierunku świata, w którym forma zniknie, a pozostanie jedynie funkcja. Nasza rzeczywistość będzie dalej zmierzać w tym kierunku. W rezultacie w przyszłości powinno być możliwe życie bez jakichkolwiek obiektów materialnych. Jednakże im większy priorytet nadajemy funkcjonalności i wydajności, tym więcej bogactwa tracimy. I w tym momencie znajdujemy przedmioty, których obecność nie może zostać sprowadzona do rozszerzenia ściany lub naszego ciała”.

Fukasawa mówi, że gdy w przeszłości projektował produkty dla europejskich i północnoamerykańskich producentów, cenił sobie ich podejście do projektów — nie tylko projektów konkretnych mebli — które były omawiane w najmniejszych detalach. Gdyby to był stół, co by się na nim znajdowało? Gdyby to były półki, jakie książki by na nich stały i jak byłyby rozmieszczone. To podejście pozwala postrzegać projekt produktu jako jeden z aspektów projektu otoczenia — projektowanie mebli jako część procesu projektowania przestrzeni jako całości.（ノ）（）。

O projekcie otoczenia

„Ostatnio przerobiłem szafę w moim domu.
Przy okazji dokładnie przejrzałem ubrania, które miały w niej wisieć. Wybrałem tylko najlepsze marynarki i te które lubię nosić.
Zachowałem tylko połowę z posiadanych ubrań i w efekcie uzyskałem dużo wolnego miejsca — około 10 centymetrów pomiędzy wieszakami. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że pomiędzy wieszakami nie ma nic, ale faktem jest to, że znajduje się tam pusta przestrzeń; ona istnieje. Dodając tę pustą przestrzeń, przeprojektowałem sposób działania szafy jako całości, włączając w to niewidzialny ale bardzo rzeczywisty przepływ przestrzeni”.

Dobrze zaprojektowane życie to nie tylko sprawa mniejszej ilości posiadanych przedmiotów czy porządkowania rzeczy i odpowiedniego ich przechowywania. Ważne jest, aby zidentyfikować dla siebie te przedmioty, których obecności nie można zawrzeć w rozszerzeniu ściany ani naszego ciała, a następnie wprowadzić te przedmioty w tryby naszego codziennego życia. Na przykład, aby zwrócić uwagę na piękną pustkę danej części półki, można umieścić na niej kamień znaleziony podczas podróży lub przedmiot wytworzony przez mistrza rzemiosła. Japońskie Muzeum Rękodzieła Ludowego, gdzie Fukasawa jest dyrektorem, z pewnością może w tym względzie być źródłem inspiracji.

„Urzekają nas przedmioty, które są zupełnie zwyczajne, ale starzeją się w odpowiedni sposób. Tak się dzieje, prawda? Te przedmioty maja w sobie bogactwo, które jest całkowitym przeciwieństwem bogactwa materialnego i być może dlatego są tak urzekające. Podczas gdy elementy naszego codziennego życia ewoluują w rozszerzenia ściany lub naszego ciała, koncepcja Compact Life opisuje styl wykorzystywania przestrzeni, które dla nas samych są cząstkami luksusu”.